بگذارابریترین شعرم را با غریبترین لهجه بخوانم

این عادت من است که هرغروب بر ایوان دلتنگیم مینشینم

وخویش مرورمیکنم....کاش بودی 

از اون روزهاکه تو به من گفتی:

"میان سنگلاخ هاودره هاوکوه های زندگی مواظب هم باشیم ودست همو ول نکنیم"

روزها گذشته....امادست هردومون تو هواست و میل  به گرفتن نداری....

همیشه به تو گفتم:"که تو زندگی منی...

توقشنگترین تصویررویاهای منی که زمین وآسمونم رو خوشبو کردی و روی نیمکت  چوبی خیالم گلبرگ

فکرقشنگت به بازی نشسته"

می خوام بدونی دلم برات به اندازه ی همین یه دنیافاصله تنگ شده....

ایکاش بودی و دستت رو باز توی دستم میذاشتی....

یادته همیشه میگفتی وقتی دستم تو دستته قدرت نه گفتن به تو رو ندارم....

پس دستت رو به من بده...من برای شروعی دوباره آماده ام.....

 چقدردوست داشتم تمام دلتنگی های این روزهارو باتوتقسیم میکردم،

باتو که برایم سنگ صبور بودی....

بماند که آنقدر فاصله زیاد شده که هرچه فریاد میزنم نه تو صدایم را می شنوی نه تلاشی برای شنیدنش میکنی...

لمس کن لحظه هاي تنهاییم را ...  

""آسمون دلتون بی غبار""

 من زنم و به همان اندازه از هوا سهم میبرم که ریه های تو!!!

دردآور است که من آزاد نباشم تاتو به گناه نیفتی،

قوس های بدنم بیشتر از افکارم به چشمهایت می آیند!

تاسف بار است که باید لباسهایم رابه میزان ایمان تو تنظیم کنم.....***روز زن مبارک***

""زنده یادسیمین دانشور""

 "ارادتمند : بچه ی آدم"

    "آسمون دلتون بی غبار"

ای کاش میدانستی......... 

اما تو میسوزی تا نسلی را بسازی ،

با سپاس و عرض تبریک فراوان روزت مبارک ...

می دانی

سلام امروز تولده یه دوست خوب یه همراه

مهربون و دوست داشتنیه....

دوست دارم از همین جا تولدشو تبریک بگم خیلی گلی به خدا....

نه برای تو

 

که تنها برای “ما” آبیست . . .

 

 

هرچی آرزوی خوبه مال تو . . .