سلام

دردامومینویسم توصفحه ای مجازی...

تا دل بی طاقتم برای لحظه ای هم که شده آروم بگیره...

تا بغضِ تو گلوم مثه دینامیت منفجرنشه وشبنمی ازچشمام نچکه...

تا حتی ذره ای هم شده سبک شم،

نمیدونی ...شایدم وقتی پیدا نمیکنی که بخوای خیلی از چیزارو بدونی؛

این روزاخیلی پرم،

پرم از بغضی بی انتها...

پرم از یه دنیا حرف نگفته...

اما حرف نمیزنم،

سکوت میکنم درست مثه خودت...

ببین منو!!!

روزه ی سکوت گرفتم این روزا...

نه اینکه دردی نیست نه!!!

دردهست ،زخمم هست...

اما چه کنم؟چون گوش شنوایی نیست.

یاحق