میدونی!جایی که آدمک های پوشالی ،به نام دوستانی که بااونا انس میگیرم،

باچهره های کنجکاو وعبوس دراطرافم پرسه میزنن اماسیمای تو،

سیمای آشنای آشناترین های منه...جایی که آدم های پوشالی با دوچشم تیله ای براق

اما بی روح و بی احساس نگاهم میکنند رگبار درخشان نگاه تو،

گرمای محبت و عاطفه را برایم هیه می آورن.جایی که ذستها برای رها کردنِ

من دردنیای قهروغربت تلاش میکنن،دستهای توو پل آشتی وتکیه گاهِ امنی برای من و

آرزوهای منه،جایی که پاها برای فراراز مسئولیتها وعهدوپیمان میدوند،

میدونم گامهای تواستوارتراز پیش این مسیرِپرفرازونشیب را طی میکنن...

میبینی آدمهاچقدرباهم فرق دارن.....؟!

دیشب دلت از عالم وآدم گرفته بود...میدونم بانوشتن نمیتونم از

غمهای دلت کم کنم ولی دیشب فهمیدم گمشده ای داری که به دنبالش میگردی....

افتادی تو جاده ی طولانی و پیچ درپیچ دوراهی.دنبال چیزی میگردی

اما نمیدونی چیه!باخودت میگی یه احساسه،یه جوششِ درونیِ،یه کشش...

گسستن وپیوستن توامان،به اسارت رفتن یاازبندرستن ویا...همه چی رومیخوای و

هیچ چی نمی خوای...دوست داری و دوست نداری،عاشقی و

عاشق نیستی،خودتم نمی دونی به مرزِبی اعتنایی رسیدی یابه فراسوی واقعیت ها....

خسته نیستی؛فرسوده نیستی،اماپرجنب وجوش وآسوده دلم نیستی،کسالت نداری ..

اماکرخت وگرفته ای....قدرت حرکت نداری،اندیشه هات را ه به جایی نمیبرن...

نمی دونی اون چیزی که هست فکری تو سرته یا احساسی توقلبت.....

میری اما نمیخوای بری....میمونی اما نمی خوای بمونی.........

درکش و قوس تصمیم گیری پای لنگانی،یه قدم پیش میری و یه قدم پس....

ارزش های الانی پوچ شدن برات...به نظرت همه ی رفتارای بدعادت شدن و

همه ی خوبیها ازیادرفتن...بازم سکوت رو مهمون دلِ مهربونت کردی....

دنبالِ گمشده ات میگردی اماپیداش نمیکنی دراین عالمِ برزخی که گیرافتادی

کمی دورتر...یه کم اون ورتریهو سرو کله ی یه دوست پیدامیشه ،

دوستی که بااون هیچ نسبتی نداری اما دشمنت هم نیس،

بعدهمه چی رو میذاری امانمیری...

رسیدی به بدترین نوع کشمکشِ احساسی...

هم دوستش داری و هم نمیتونی بهش قول موندن بدی ....میدونم اسیری !

اسیرِارزشها...عهدوپیمانی که برات خیلی ارزشمندِ...

درگیری با یادگاری این عهدو پیمان...

نه دل رفتن داری نه پای موندن.....

خیلی دور نیس روزی که بیداریمون غم انگیز میشه و

نیروی اجتناب و گریز سر میارن بیرون تا از سوگواریهای منو تو و

تلخ کامیهای فراق جلوگیری کنن...دیریازود سازِجدایی نوای تازه ای میزنه و

من وتو ناگریز میشیم از تسلیم به تقدیر....منم اسیرم درست مثه تو ولی با این تفاوت

که ازجاده ای که به دوراهی ختم میشه گذشتم به سلامت....خیلی سخت بودولی

باکمک خدا گذشتم....الانم راهِ هردومون ادامه داره....هردومیجنگیم برای اون چیزی که

نمیدونیم چیه....شاید یه لحظه فراموشیه ....

شایدم یه لحظه خلسه و ازخود بیخودشدنه....

نمیدونم !فکروقلب وروح هردومون همیشه درتلاطمه....

چی میشه رو نمیدونم ولی به این جمله ایمان دارم....

یادش بخیر همیشه بابا میگفت: " قدرت اون نیس که سهمت رو به زور

از روزگاربگیری؛قدرت اونه که روزگار سهمت رو به آسونی تقدیمت کنه..."

پس بیا هردومون تلاش کنیم تا این قدرت رو به دست بیاریم....

همیشه موجی از عشق روبرساحل دلت میفرستم تا بدونی

هیچ وقت فراموش شدنی نیستی....یاحق

نظرات شما عزیزان:

داداش ایلیا

ساعت15:57---2 مرداد 1391

سلام



هر نشدی و هر شدی حکمت خداست در زمین .. روزی دوباره دلها روشن خواهد شد با پرواز اهورایی فرشته ی خوبیها در دلهایی که زمینی شده اند . .. این روزها گذراست و روزهای شاد گذشته با تدبیر باز گشتنی .. خود اشاره ات کامل بود بر گذر از پل و این رودخانه مسیرش همین است و پل فلسفه اش عبور .. هر دو در عبورند ... یکی جاریست و دیگری ساکن .. یکی می برد و دیگری می روی از رویش ... دعا گوی مسافران باشیم در مسیر و مقصد را یکی کنیم در این عبور .. وخوش گفت وحکیمانه که
پاسخ:سلام در مسابقه بین شیر و گوزن ، بسیاری از گوزن ها برنده میشوند؛ چون شیر برای غذا میدود و آهو برای زندگی، پس... ” هدف مهم تر از نیاز است “ یاحق

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: